sailo

Witam wszystkich 🙂 fauke, możemy wysłać Ci te silniki w ramach gratisu, jednakże bez podstawowej wiedzy obawiam się ponownie zostaną uszkodzone. O ile faktycznie są uszkodzone - niestety nie jesteśmy w stanie tego dokładnie stwierdzić, ponieważ podłączając je użyłeś mostka, modułu TB6612, który nie był zlutowany z pinami - kładąc układ na listwę goldpin nie masz pewności, że realizowane jest odpowiednie połączenie elektryczne - stąd też mogą pojawić się różnego rodzaju drgania, zakłócenia i stany nieustalone, które mogą trwale uszkodzić układy. (wyjaśnienie dla forumowiczów - zdjęcie otrzymaliśmy na adres e-mail sklepu). Podejrzewam, że przyczyną problemów może być podstawowy błąd, czyli brak zapoznania się z opisami i dokumentacjami produktów - np. nie wiedziałeś, że Twoje silniki pracują z napięciem 3 V. W wiadomościach do nas zadajesz pytania o podstawy elektroniki, które musisz znać zaczynając realizację projektów. Proponuję zacząć od gotowego kursu elektroniki, który pomoże Ci zdobyć niezbędne podstawy. Poznasz podstawy sterowania, dowiesz się czym jest sygnał PWM i jak działają silniki DC. Przeszukaj ten portal, z pewnością znajdziesz odpowiedni kurs. Życzę powodzenia w realizacji zaawansowanych projektów w przyszłości 🙂

Posłużę się regulaminem konkurencji minisumo z turnieju Robotic Arena (rozdział 5, artykuł 11): Do rozpoczęcia rozgrywki roboty nie mogą się przemieszczać oraz podejmować żadnych akcji mających na celu zdobycie przewagi nad przeciwnikiem (rozkładanie pługów, skanowanie otoczenia itp.). W tym czasie uczestnicy są zobowiązani opuścić obszar zewnętrzny dohyo. O złamaniu tego punktu regulaminu decyduje sędzia Oznacza to, że uruchamianie turbiny mogłoby się rozpocząć dopiero po wystartowaniu robota. Obawiam się, że zanim wirnik osiągnąłby odpowiednią prędkość obrotową, robot zostałby już wypchnięty poza dohyo.

Zawsze możesz zamienić mikrokontroler na Atmega88, który posiada więcej kanałów PWM. Kolejnym rozwiązaniem jest napisanie programowej obsługi PWM z wyjściem na dowolnym pinie I/O - jest to zdecydowanie mniej skomplikowane i tańsze rozwiązanie niż korzystanie z dwóch mikrokontrolerów.

Zawody jak najbardziej na plus. Świetna atmosfera wśród zawodników (szczególnie Polaków;) ). Jeśli chodzi o organizację to też wszystko poszło dość sprawnie. Miłym zaskoczeniem byli elegancko ubrani panowie pilnujący strefy serwisowej i sprawdzający identyfikatory. Trasa konkurencji line follower, podobnie jak rok temu: wydrukowana na banerze. Dobrze, że tym razem organizatorzy postarali się o nowe podłożę, dzięki temu kontrast pomiędzy czarnym, a białym nie był tak tragicznie niski, jak było w roku ubiegłym. Minusem było rozgrywanie konkurencji line follower i lego line follower na jednej trasie. Powodowało to tworzenie się gigantycznej kolejki. W konkurencji z przeszkodami dodano ciekawy, nowy elementy - pochylnię/huśtawkę. Dla lżejszych robotów (takich jak Shock, Impact, Feniks, Silver) była to raczej skocznia 😃. Ciekawym pomysłem były także hymny Państwowe zwycięzców danej konkurencji podczas wręczenia nagród. Podkreślało to fakt, że zawodnicy reprezentują swój kraj, a nie tylko własne interesy 🙂 Na koniec gratulację dla wszystkich uczestników za godne reprezentowanie naszego kraju w Europie 🙂

W drodze powrotnej przypomniało mi się, że ten czujnik ma czas pomiaru na poziomie ok. 8ms (fragment dokumentacji poniżej). Pomiar wykonywany jest dwa razy (start i meta), a więc cykl wydłuża się do 16ms. Z tego co pamiętam (mam nadzieję, że organizatorzy wrzucą czasy finałowe;) ), różnica między naszymi robotami Shock i Impact była rzędu pojedynczych milisekund. Jeśli pomiar był wykonywany w pętli oznaczałoby to, że wyniki zostały... wylosowane 😃. Dlatego też chciałem przestrzec przed wykorzystywaniem tego typu sensorów w bramkach pomiarowych. Ogólnie zawody jak najbardziej na plus. Wśród uczestników polska czołówka robotyków, spora publika, ekrany, to wszystko sprawia, że poziom organizacji imprez robotycznych jest równie wysoki jak stopień zaawansowania polskich konstrukcji. My obserwatorzy i uczestnicy wymagamy od organizatorów coraz więcej ( i bardzo dobrze), ale musimy też pamiętać, że zawody organizują studenci. Poświęcają masę swojego cennego czasu, nie biorąc za to pieniędzy i często kosztem zaliczeń przedmiotów.

Można użyć rezystorów 330 Ω zamiast 470 Ω. Kondensatory służą do filtracji napięcia zasilającego mikrokontroler. Zgodnie z notą katalogową należy je wlutować pomiędzy VCC a GND Atmegi jak najbliżej tych nóżek.

Możesz kupić cały zestaw części elektronicznych do budowy światłoluba w naszym sklepie. Mamy również w ofercie silniki HL149. Światłolub nie musi być bardzo szybki, ważniejsza jest kwestia opanowania sterowania robota, dlatego lepsze będą silniki z przekładnią 21:1. Charakteryzują się one niższą prędkością od wersji 10:1, ale mają większy moment obrotowy.

Alvedro ma rację, poza tym pisał już o tym wcześniej Nawyk. Czujnik analogowy pozwala zapoznać się z przetwornikiem analogowo-cyfrowym oraz problemami związanymi z jego wykorzystaniem (odpowiednim zasilaniem, filtracją, rozdzielczością). Podczas gdy obsługa czujnika cyfrowego Sharp, sprowadza się tylko do odczytania wartości logicznej na danym pinie portu wejścia/wyjścia. Przetwornik A/C jest jednym z najczęściej wykorzystywanych układów peryferyjnych zarówno w elektronice jak i robotyce.

Zakup oryginalnych, a przede wszystkim sprawdzonych silników Pololu jest przyszłościową inwestycją (wystarczy spojrzeć na większość opisywanych na forum robotów). Po zbudowaniu robota z kursu, zapewne pojawi się chęć stworzenia czegoś, co będzie mogło rywalizować z najlepszymi na ringach w całej Polsce. A wtedy silnik z prędkością obrotową 100 obr/s z linku powyżej okaże się niewystarczający. Kiedyś testowaliśmy kilka tańszych odpowiedników Pololu. Nie pamiętam już dokładnie od jakiego producenta pochodziły (bodajże dostaliśmy je od Trekera), ale większość z nich nie przeszła próby podnoszenia napięcia powyżej 6V.

Szczerze wątpię, że znajdziesz gdzieś silniki o takich parametrach w niższej cenie. Poza tym większość najlepszych konstrukcji w Polsce je wykorzystuje więc aż takie złe być nie mogą 😉. A co do Sharpów to tak jak napisał OldSkull jest to raczej zaleta, a nie wada.

Czujniki dostępne także w sklepie Boltand: link 🙂

Nie zgodzę się z kolegą Tolo. W przypadku tak dużej różnicy napięć, stabilizator impulsowy wydaje się być dobrym rozwiązaniem. Wystarczy, że dodamy kilkanaście czujników linii, czujniki odległości i kilka diod i ze stabilizatora liniowego może zrobić się sporo grzałka. Wysoka sprawność przetwornic impulsowych (ok 90%) zniweluje straty mocy. W praktyce nasz robot będzie mógł dłużej działać na jednym ładowaniu akumulatora. Dobrze zaprojektowana przetwornica (zgodnie z zaleceniami zawartymi w dokumentacji) nie będzie sprawiała kłopotów. W załączniku przesyłam ciekawy kalkulator ułatwiający projektowanie układu z ST1S10PHR. Pamiętaj, żeby elementy rozmieścić wzorując się rysunku w dokumentacji (str. 14) oraz aby dobrze dobrać kondensator C2 (wyjściowy). Powinien on mieć jak najniższa wartość ESR. Odnośnie ścieżek trochę przydatnych informacji znajdziesz tutaj . Kalkulator do obliczenia szerokości:link. ST1S10 calculator open office.xls

Wyobraź sobie, że prąd elektryczny to płynąca w rurach woda. Źródło zasilania to pompa wytwarzająca pewne ciśnienie (napięcie). Przewód potencjału dodatniego źródła zasilania (czerwony, gorący, +) to główna rura, poprzez którą dostarczana jest woda (czyli prąd) do układu. Dalej występują rozgałęzienia ( połączenia równoległe), zwężenia (rezystancje) itp. W końcu cała woda dostarczona wcześniej do układu (cały prąd) spływa do pompy (źródła zasilania) poprzez kolejna główną rurę zbiorczą, czyli przewód bieguna ujemnego (czarny, zimny, - ). Podłączając amperomierz w przewód czarny lub czerwony zmierzysz cały prąd przepływający przez układ.

Własnie tak 🙂

Jeśli chodzi o taśmę, to staramy się jej nie wypinać. Obrys płytki głównej: 110 x 60 mm Obrys płytki z czujnikami: 145 x 23 mm