Popularny post mactro Napisano Grudzień 4, 2016 Popularny post Udostępnij Napisano Grudzień 4, 2016 Cześć! Chciałbym Wam przedstawić robota „Foto robotoid”, którego wykonałem na zamówienie artysty, Przemysława Jasielskiego . Robot ten powstał na wystawę „Aparat. Retrogresja poprzez postęp technologiczny”, w Sculpture Center Cleveland. Autor o wystawie: Artyści Przemysław Jasielski i Rainer Prohaska prezentują niecodzienne podejście do sztuki i technologii. W ich ujęciu krytyczna idea dlaczego i jak używać najnowszych technologii w sztuce jest zdecydowanie ważniejsza niż czysta fascynacja nowymi gadżetami technicznymi. Pytanie dlaczego powinniśmy dany projekt zrealizować jest o wiele ważniejsze niż to, jakimi środkami osiągamy cel. Rezultatem tej strategii są zawsze fizyczne obiekty dostępne dla widza w realnym świecie, tworzone w opozycji do finalności, produktywności i wydajności. Zawsze zawierają one sporą dawkę poczucia humoru. Jest to ciągłe eksperymentowanie i zabawa definicją obiektu rzeźbiarskiego w kontekście nauki i technologii. Założenia Robot ma mieć możliwość wykrywania zwiedzających galerię i robienia im zdjęć aparatem Nikon D200. Migawka aparatu ma być wyzwalana poprzez fizyczne naciśnięcie spustu. Ruch aparatu ma być możliwy w dwóch osiach Wykonywane zdjęcia mają być drukowane Robot ma mieć możliwie „surowy” wygląd – elektronika i przewody na wierzchu Zdjęcia nie mają być idealne - wręcz przeciwnie, wymagana jest pewna ich losowość i niedoskonałość (tylko pół twarzy w kadrze, zdjęcie rozmyte, nieostre itp.) Konstrukcja mechaniczna Konstrukcja nie mogła być zbyt kompaktowa, tak aby robot z daleka przyciągał wzrok. Dlatego też pionowa oś obrotu nie pokrywa się ze środkiem ciężkości najcięższego elementu urządzenia - aparatu. Wymusiło to konieczność starannego ułożyskowania osi obrotu. Oprócz tego, serwomechanizmy napędzają osi poprzez dodatkowe, zewnętrzne przekładnie zębate. Rozwiązanie to ma na celu zmniejszenie obciążeń działających na elementy serwomechanizmów, uzyskanie dodatkowego momentu i zmniejszenie prędkości obrotowej. Dodatkowo, fajnie wygląda 🙂 Konsekwencją zastosowania dodatkowych przekładni była konieczność przerobienia serwomechanizmów, tak aby posiadały odpowiedni zakres ruchu. Oznaczało to usunięcie mechanicznej blokady i połączenie potencjometrów mierzących pozycję bezpośrednio z osiami obrotu. Był to najtrudniejszy element całej konstrukcji. Początkowo, chciałem pokrętła potencjometrów przykleić do osi przy użyciu kleju na gorąco, albo kleju do metalu. Niestety, nawet minimalna niewspółosiowość łączonych elementów powodowała, że takie połączenie szybko ulegało uszkodzeniu. Ostatecznie, zastosowałem coś w rodzaju sprzęgła - kawałek gumy wyciętej z dętki rowerowej, wklejony pomiędzy potencjometr i oś - działa bez zarzutu 🙂 Elektronika Do wykrywania osób znajdujących się w pomieszczeniu zastosowałem czujnik Kinect v2. Docelowe pomieszczenie miało być pozbawione okien, więc nie było problemów niekorzystnym wpływem oświetlenia słonecznego. Do sterowania serwomechanizmami wykorzystuję płytkę DFrobot Romeo. Jest oparta na Arduino Leonardo, jednak posiada dodatkowe złącza, które znacznie ułatwiają podłączenie czujników czy serwomechanizmów. Ważną zaletą jest też możliwość dołączenia osobnego źródła zasilania dla serw. Do wyzwalania migawki użyłem dodatkowego wężyka spustowego, którego przycisk jest wciskany orczykiem serwomechanizmu. Rozwiązanie to było podyktowane głównie łatwiejszym montażem, w porównaniu do wciskania spustu bezpośrednio na aparacie. Oprogramowanie Główny program robota wykonuje się na laptopie, do którego podłączony jest Kinect, Romeo, drukarka i aparat. Program jest napisany w jeżyku C# i pozwala na konfigurację parametrów pracy robota, takich jak zakres ruchu serwomechanizmów, minimalne i maksymalne odstępy pomiędzy robieniem kolejnych zdjęć, prawdopodobieństwo sfotografowania określonych części ciała. W programie wyświetlane jest także ostatnio zrobione zdjęcie. Do odczytywania danych z Kinecta wykorzystuję oficjalne SDK, które jest rewelacyjne - byłem zaskoczony z jaką łatwością mogę pobierać potrzebne dane. Pozwala ono na odczytywanie współrzędnych 24 części ciała, z których program losuje sobie jedną, która będzie śledzona do momentu wykonania kolejnego zdjęcia. Na podstawie otrzymanych współrzędnych obliczane jest wymagane położenie serwomechanizmów, które jest następnie przesyłane do płytki Romeo. W następnej iteracji spróbowałbym odczytywać aktualne położenie serw z potencjometrów. Pozwoliłoby to na stabilniejsze działanie regulatora, który teraz tylko szacuje aktualne położenie na podstawie czasu jaki upłynął od zadania zmiany położenia. Najbardziej skomplikowane okazało się pobieranie zrobionych zdjęć z pamięci aparatu. Niestety nie jest możliwe robienie zdjęć, kiedy aparat pracuje w trybie pamięci masowej i jest widoczny jako zwykły dysk wymienny. Funkcjonalność taką umożliwia tryb PTP (Picture Transfer Protocol), który umożliwia zdalne kontrolowanie aparatu. Niestety, utrudnia to dostęp do pamięci aparatu z poziomu programu. SDK udostępniane przez Nikona zawiera przykłady, które nie działały dla wykorzystywanego modelu. Ostatecznie, wykorzystałem aplikację Smart Shooter 3, która zapisuje zrobione zdjęcia na dysku komputera, skąd już łatwo mogę je odczytać. Podsumowanie Robot został entuzjastycznie przyjęty zarówno przez jego pomysłodawcę jak i przez publiczność obecną na wystawie. Dla mnie był okazją aby w końcu zapoznać się z czujnikiem Kinect, którego łatwość obsługi i funkcjonalność zrobiła na mnie duże wrażenie. Mam nadzieję, że powyższy opis będzie dla kogoś pouczający i być może stanie się inspiracją przy kolejnych projektach 🙂 Pomysłodawca robota, Przemysław Jasielski 4 Cytuj Link do komentarza Share on other sites More sharing options...
RONIN Grudzień 12, 2016 Udostępnij Grudzień 12, 2016 Ciekawią mnie założenia tego projektu. Dlaczego artyście zależało na niedoskonałości robota? W sensie jego wygląd oraz niedoskonałość zdjęć? Cytuj Link do komentarza Share on other sites More sharing options...
mactro Grudzień 13, 2016 Autor tematu Udostępnij Grudzień 13, 2016 Hmm, o ile dobrze pamiętam jedną z pierwszych rozmów na temat projektu, niedoskonałość robota miała go w pewien sposób "uczłowieczyć" - zamiast maszynowej precyzji i powtarzalności, ludzkie błędy... Może też chodzić o to aby jego działanie było nieprzewidywalne dla zwiedzających, a może o jeszcze coś innego 🙂 Cytuj Link do komentarza Share on other sites More sharing options...
Artu Grudzień 16, 2016 Udostępnij Grudzień 16, 2016 Ciekawią mnie założenia tego projektu. Dlaczego artyście zależało na niedoskonałości robota? W sensie jego wygląd oraz niedoskonałość zdjęć? Nawet nie próbuj zrozumieć artystę 🤣 Oni żyją w innym świecie 😅 Cytuj Link do komentarza Share on other sites More sharing options...
Polecacz 101 Zarejestruj się lub zaloguj, aby ukryć tę reklamę. Zarejestruj się lub zaloguj, aby ukryć tę reklamę. Produkcja i montaż PCB - wybierz sprawdzone PCBWay! • Darmowe płytki dla studentów i projektów non-profit • Tylko 5$ za 10 prototypów PCB w 24 godziny • Usługa projektowania PCB na zlecenie • Montaż PCB od 30$ + bezpłatna dostawa i szablony • Darmowe narzędzie do podglądu plików Gerber Zobacz również » Film z fabryki PCBWay
mactro Styczeń 24, 2017 Autor tematu Udostępnij Styczeń 24, 2017 Dodałem filmik prezentujący działanie robota. Cytuj Link do komentarza Share on other sites More sharing options...
Pomocna odpowiedź
Dołącz do dyskusji, napisz odpowiedź!
Jeśli masz już konto to zaloguj się teraz, aby opublikować wiadomość jako Ty. Możesz też napisać teraz i zarejestrować się później.
Uwaga: wgrywanie zdjęć i załączników dostępne jest po zalogowaniu!